Allah Kimi Gözetir?

Bir hadis-i kudside: “İzzet ve celâlime yemin ederim ki, bir kulumun üzerinde iki korku ve emni cem etmem. Benden dünyada korkarsa, onu ahirette emin kılacağım. Kulum benden dünyada korkmazsa (günahtan sakınmaz, ibadette bulunmazsa) onu ahirette (azabımla) korkutacağım.” buyrulmuştur.

Hadis-i şerifte şöyle buyuruluyor:

“Her hikmetin başı Allah korkusudur.” (Taberani)

“En akıllınız, Allah'tan en çok korkandır.” (İbni Muhber)

Allahü teâlâ, Kur'an-ı kerimde mealen buyuruyor ki:

“Allah'tan korkun ki, kurtuluşa eresiniz.” (Al-i İmran 200)

“Ancak âlimler Allah'tan korkar.” (Fatır 28)

“En şerefliniz, Allah'tan en çok korkanınızdır.” (Hucurat 13)
 

Ehlullah şöyle buyurur: “Allah'tan korkmayanı korkutacak çok şeyler gelir. Dışarıdan gelenin haddi hesabı olmadığı gibi içerden de gelir. Rahat yaşamaz o insanlar, rahat da ölmezler. Yattığı yerde de rahat bulmaz, mahşer gününde de rahat bulmaz. Cehennemin ateşi dünyadayken tutar. Allah'ı tanımayan, Allah'tan korkmayan, Allah'a tazimi olmayan kimselerin dünya hayatı da, ahiret hayatı da zehirdir. Şeytan Allah'ın emrini reddetmiştir. Kim Allah'ın emrini reddederse, karşı gelirse şeytan olur. Şeytan emri terketti, edepsiz oldu ve tardoldu. Şeriatin dışına çıkan kafir olur. Bu yola giren elbette her taraftan tokat yer. Allah'ın emirlerini bırakan, şeytanın yolundan gidenlere; Allah böylelerine yakışan hükmünü verir. Her yerde bu ceza vardır. Allah'ın gönderdiği şeriati gözetmeyeni Allah'ta gözetmez. Başına gelmedik bela da kalmaz, üzerine lanet de yağar. Nemrut ve askeri gibi telef olur, helak olur kahrolur giderler. İslam nizamını kim ki atar, İslam'dan berî'dir. İslamiyette onlardan berîdir. Ne İslamiyet onları kabul eder, ne de şeriat-i İslam onları kabul eder. İslam nizamını tatbik etmedikçe İlahi têyide mazhar olamayız. Yani gökyüzünden bize imdat yetişmez. 'Bizim şimdiki nizamımız, İslam nizamından iyidir' dediğimiz anda gavur oluruz. Böyle birinin namazı kılınmaz, İslam mezarlığına gömülmez.”

Hz. Mevlana “Mesnevi” sinde şöyle buyuruyor:

“Yerdeki, göklerdeki bütün zerreler, imtihan anında Hakk'ın askerleridir.

Rüzgarı gördün mü, Ad kavmine neyledi? Suyun nasıl tufan olduğunu gördün.

O kin denizi Firavun'u boğdu. Zemin, Karun'u bir lokma etti.

Ebabil kuşları, filleri mağlup etti. Sivrisinek, Nemrud'un kellesini yendi!

Davud, savaşta attığı bir taşla düşman ordusunu perişan etti!

Lut'un düşmanları, taşla mahvolup kara suya garkoldular!

Peygamberler sultanı, bir avuç toprak atınca kafirlerin nicesini helak etmişti.

Cihandaki cansız şeylerin, akıllılar gibi peygamberlere ettikleri yardımları söylersem;

Mesnevi, kırk deve yükü olur ki, çokluğundan taşımaya deve bile aciz kalır.

El, kafirlerin amellerine şehadet eder; bunun gibi hepsi Hakk'ın askerleridirler.

Ey Hakk'ın emrinin zıddına dolaşanlar, O'nun askerleri arasıdasın, kork!

Cüz'ünün cüz'ü bile ona tabidir; nifak yüzünden şimdi sana itaatkardır.

Cenab-ı Hak gözüne emretse göz illeti senden intikam alır!

Dişine ferman etse, diş ağrısından ciğerlerin sökülür!

Tıp kitabında hastalık bahsinde ten askerinin ne işler yaptığını okuyup gör!

Herşeye medet, o canın canındandır; onunla düşmanlık kötüdür!” (4/800 vd.)

“Bilen, uyanık gönül, bu dönenin bir döndereni olduğunu nasıl olur da bilmez?

Nasıl olur da kendi kendine geceyle gündüz, sahipsiz olarak nasıl gelir, nasıl gider demezsin?

Aklın idrak edeceği hususlarda düşünür durursun, bir bak. Böyle akılsız olmaktan sakın!

Ev, onu bir bina edenle meydana gelir. Söyle hiç kalfasız ev yapılabilir mi?

Yazıyı bir yazanın olması mı, olmaması mı daha makuldür?

Kulak cimi, göz ayını, ağız mimi, bir yazan olmaksızın nasıl meydana gelir, bir düşün.

Mumun ışıması, onun yanmasıyla mı veya yakılmasıyla mı olur?

Güzel bir sanat, çolak ve kör birinin elinden mi yoksa gözleri gören sağlam birinin elinden mi daha iyi çıkar?

Madem ki seni kahredeceğini, mihnet topuzuyla başını parçalayacağını bildin;

Öyleyse Nemrut gibi sen de onu gidermek için savaş. Ondan yana havaya oklar at!

Ölmek üzere olanın kurtulması için havaya oklar atan Moğol askerleri gibi, sen de göğe ok atsana!

Veya kaadirsen O'ndan kaç! O'nun elindesin, kurulman kaabil mi hiç?

Yokluktayken bile O'nun elindeydin. Şimdi canını ve tenini kurtarman nasıl mümkün olur?

Ondan kaçmak demek arzuya meyildir. Hakk'ın adaleti önünde takvanın kanını dökmektir.

Bu cihan tuzak, taneler de arzulardır. Tuzaklardan sakın, Hakk'a yüz tut.

Yolun böyle olunca ferahlık bulursun. Zıddına hareket edinceyse çok fesadlar görürsün.

Onun için Hz. Peygamber, gerçi müftülerde sağlam söz çoksa da sen kalbine danış” buyurmuştur.

Arzuyu bırak ki sana Cenabı Hak rahmet etsin. Zaten böyle gerek, bunu çok tecrübe ettin.

Madem kaçmaya kudretin yok. O'na hizmet et. Hapisten kurtulup gülistanda safa sür.

Sen her an kendini kontrol eder, gözaltında bulundurursan Hakk'ı da, adaleti de, keremi de görürsün.

Ama gözünü bağlayarak kapasan, güneşi görmen nasıl mümkün olur?”(6/369 vd.)

“Korkmayın” hitabı korkanlara bir ziyafettir. Bu onlara emniyet ve yakınlık sermayesi olur. Korkanların gönlünü emin eylerler. Çünkü misafire ikram güzel bir adettir. Korkusu olmayana “korkma” demenin gereği yoktur. Zira derse layık olmayan için ders beyhudedir.” (1/1489,1490,1491)

“Cenab-ı Hakk'ın muradı, kullarının taatlarından dolayı gönüllerinin gamlanmamasıdır. Ümit sahipleri, ümit kapısına sığınarak ibadet etsinler. Allah'ın kerem ve rahmeti bütün mahluktadır. O, iyiye de kötüye de daima lütufta bulunur. Şah ve kul, herkes korku ve ümidin ardınca yürüsün. Hakk'ın hikmeti böyledir. Korku ve ümit kullara bir perdedir. Herkes bu perdenin arkasında beslenmektedir. Korku ve ümit perdesi açılsaydı, gaybın gösterişi yersiz olurdu.”(1/3723,3724,3725,3726,3727,3728)

Filiz Konca