Perdeliler

Hz. Mevlana mürşid kitap olan Mesnevi'sinde içerisinde pek çok hikmetler barındıran hikayelerinden birinde şöyle buyurur. (5/ 1451)

 Bir gece, çile dolduran bir derviş rüyasında hamile bir köpek gördü. Daha yavrular doğmamışken ansızın kulağına onların sesi geldi. Karından çıkan bu sesler ona pek garip geldi. Daha doğmamış yavrular hiç havlar mıydı! Köpek yavruları karında feryat etsin; bu cihanda bunu meğer bir kimse görmüş müydü?

 Uykudan uyanıp kendine gelince hayreti git gide artıyordu. Çilede kimse yoktu ki bu düğümü çözebilsin.

 Yüce Allah'a arzedip, “Ya Rab, bu müşkül halden acz ile benim ağzım kapanıp kaldı. Kanadımı aç da uçayım. Her an senin zikir bahçene konayım” deyince, hemen hatiften bir nida gelip dedi ki, “Bu cahillerin lafına benzer. Onlar, perdeleri açıp dışarı çıkmadan, gözleri kapalı beyhude konuşup dururlar.”

 Rahim içindeki köpeğin havlaması boşunadır. O, ne bir av görebilir, ne de geceleyin bekçilik yapabilir! Kurt görmedi ki onu kovalasın. Hırsız görmedi ki ona mani olsun. Baş olma sevda ve hırsından basireti bağlanmış, lafazanlıktaysa cüretli. Müşteri arzusundan kararı gitmiş, basireti yok, şöhrete ayağı bağlanmış. Ayı görmemiş, onun nişanlarını vermede. Köylüye şan kazandırmak ister. Müşteri için ayı anlatır, onu görmeden nişanlarını söyler, maksadı mevkidir. Kar sağlayan müşteri tektir. Ama onlarda şüphe ve tereddüt vardır. Bir şan ve şerefi olmayan müşteriye meylederler. Bu güruh, onlara hava satarlar!

 Bizim müşterimiz Allah'tır. Bizden O satın alır. Her müşteriye meyletme!...

 Evet. Dervişin münacaatına Hak'tan şu hitap geldi:

“Gördüğün hal, o kavmin halinin suretidir ki perdeyi açamamış ve basiret gözleri kapalıyken onlar, rehberlik ve basiret davası ile söz söylerler. Bundansa onlara ne bir kuvvet hasıl ve ne de onları dinleyenlere bir rüşd ve hidayet vasıl olur.”

 Allah ve Rasulüne çağırmayan kişiler annesinin karnında havlayıp duran enik gibi perdelidir.

Görüş sahibi olduklarını zanneden bu gibi kişiler kendine, kendi dünyalarına, kendi yasalarına, kendi görüş ve ilkelerine ve dünyaya, dünyanın konforuna çağırdıklarından doğru yola götüremezler, hakikate ulaştıramazlar.

    Filiz Konca