Bağlar

Hakikati gören gözleriyle Hz. Mevlana, varlık kavgası verenlere, dünya içinde boğulup gidenlere, görünmez zincirler, kelepçeler, prangalar içinde olanlara gerçek alemden şu haberleri veriyor:

Aşkın sırlar kime açılır ve görünürse benliği kalmaz onun

    çünkü yok olur gider sevgilide.

Mumu yak, güneşin önüne koy

   güneş ışıklarına boğuldumu

Bak bakalım, ışığından eser kalacak mı

   Irmak akar, çağlar gider denize kadar

Fakat denize garkoldumu

   ırmaktan eser kalmaz, kaybolup gider.

***

Kendinden geçmeyen,

   benliğini bırakmayan er, er değildir

Candan olmayan aşk,

   masaldan ibarettir, ey oğul.

İdris gibi, yedinci kat göğün yücesine varmak istersen

   Sevgilinin aşkı, en sağlam, en iyi bir merdivendir sana ey oğul.

Aşkı, bana da sorma başkasına da

   Aşka sor.

Aşk dile gelir söylerse

   adeta inciler saçar, ey oğul.

Aşkın kimsenin tercümanlığına ihtiyacı yok.

   Gerçekleri söylerken onun yüzlerce tercümanı olur, ey oğul.

Aşk, mecliste uyuyakalmış nazik kişilerin işi değil,

    aşk, yüreklilerin, pehlivanların işidir ey oğul.

Hilelerle, düzenbazlarla dolu olan şu dünya

    sakın seni aldatıp aşktan alıkoymasın

Bil ki vefasız dünya senden kaçar,

    geçip gidiverir ey oğul.

***

Ey varlık. Varolanların yolunu vuradur.

     Bize birşey yapamazsın.

Çünkü can şu varlık yurduna hiç gelmemiş,

    yokluktan hiç doğmamış sayıyor kendini.

Biz çöllere düşüp

    yokluk ovasının yolunu tuttuk.

Çünkü varlıkta bunca bağlar var.

    Yokluktaysa bunca ferahlıklar

Şu yokluk bir deniz, biz de balıklarız.

     Fakat varlık adeta olta, adeta ağ.

Ağa düşen oltaya tutulan,

     denizin zevkini nerden bilecek?

Padişah değilim dedim

      Yoluna toprak kesildim.

Fakat O,

      yoluna toprak kesilenin adını padişah taktı.

Hakikatin safasına ulaşabilme duasıyla..

Filiz Konca