Hep Seninle Olsaydım

Vahye sebep bir dertle gelip kapını çalan

Sen izin vermedikçe boynunu büküp kalan

Eşiğinde diz çöküp ümitsizce yalvaran

Gönlünde taşıdığın çile olaydım sana

İlk cümlenin geldiği o mübarek gecede,

Benliğini titreten âyette her hecede,

Varaka"ya sorduğun ilâhî bilmecede,

Teselliler bahşeden belge olaydım sana

Destur alıp Yüce"den Hira"ya çıktığında,

Kalbini sevgiliye bağlayıp yaktığında,

Cibril"in kanadında göklere çıktığında,

İzinden ayrılmayan gölge olaydım sana

Hicret edip Mekke"den Medine"ye giderken,

O en sevdiğin şehre bakıp veda ederken,

Sadık arkadaşına dönüp “Üzülme”, derken

Sırlar mağarasında şûle olaydım sana

Hakikat deryasına yansıyınca ışığın,

Med-cezirler durulur, nur yağar yığın yığın

Her katren şifa sunar derdine bu aşığın

Varlığın Bedr-i Münîr, hâle olaydım sana

Gel de bir gör hâlimi, anlamaz kime sorsan!

Kanayan bu yarayla ömrüm serâser hüsran,

Firkatinden hatıra hicran daima hicran…

Sensiz hür olmaktansa, köle olaydım sana!

Hem hüzün hem huzurla anıyorken ismini,

Hayallere dalarım seyrederken resmini,

Nasıl ifade etsem ellere senle beni,

Sen güllerin gülüsün, jale olaydım sana.

                                   A.Hümeyra ASLANTÜRK