MEVLÂNA SEVGİSİ

HASAN - ÂLİ YÜCEL

Eskiden Mevlâna, Mevlevîler arasında ve Mevlevî tetkiklerinde anılır okunur ve söylenirdi. Bunun pek az istisnası vardı. Meselâ bizim çocukluğumuzda merhum Esad Dede destarlı sikkesi ve derviş hırkasile Fatilı camisinde Mesnevi okurdu.. Okuturdu ama cemaati seyrekti, hocalar ona pek de muhabbetli nazarlarla bakmazlardı. Babamın götürdüğü bu ayetli, hadisli okutulan mesnevi derslerinde sarıklı hiç kimseyi görmüş değilim. Bugün öyle mi ?

Artık Mevlâna bir Türk evlâdı olarak millî mefahirimizden biri olmuştur. Bütün dünyanın "Büyük adam„ bellediği Mevlâna, artık "Beni yabancı tutmayın; ben da sizin ilinizdenim!„ demek ihtiyacını duymıyacek kadar bizim olmuş, Türk aydınları tarafından benimsenmiştir. Sarahatte dalâlete itibar olmıyacağı kaidesine göre apaçık "Aslım Türktür„ diyen Mevlâna'yı hiç bir millet Türkelinden alamaz. Bu demek, Mevlâna, yalınız Türklerindir, demek değildir. Onun gibi Tanrı aşkını bütün beşer kıymetlerinin üstünde görüp gösteren bir insan, şüphesiz bir topluluğun tek elinde hapsedilemez. Mevlâna, bütün insanlığın malıdır. Onu her millet, fakat- ancak bu mâna ile Mevlâna'yı kendinin sayabilir.

Mevlâna niçin bu kadar çok seviliyor? Bunun cevabı açıktır. Bir defa Mevlâna, dediğim dedik diyen dogmatik zihniyeti reddetmiş bir insandır. Onun için hiç " mutaassıp „ değildir. Nazarında tek ehemmiyetli şey " Tanrı'yı sevmek ve Tanrı'nın sevgisine ermektir. „ " Mahbub ı İlâhî „ olmayı onun kadar derin duymuş Âdem evlâdı nâdirdir.

Bu mertebeye erdiği için Mevlâna'da hınç, kin, intikam, nefret gibi menfî duygular yoktur. Sevgisi üniverseldir; her saye sâridir. Bundan dolayı da "müsamahalı,, olmuştur. Düşmanlarını bile dost görmüştür.